Bir yaşa doğru...

Bir yaşını bitirmemize sayılı günler kala,bizim evin Japonu iyice komik bir adam oldu.

Artık sürekli bulduğu her yere tırmanmak ve ayakta durmak hevesinde bir kere.Hatta o kadar komik bir adam ki,katıldığımız oyun grubunda diğer çocukların anne babalarının üzerine bile tırmanma teşebüsleri,olmadı yanağı okşamaca,kadınların kolyelerine,adamların sakallarına ''ayyy'' nidaları arasında el atmaca.

Yakında ne yılışık çocuğunuz var diye Gymboree den bizi atarlarsa şaşırmayacağım.Valla benimkini yakalarından ,paçalarından atmaya çalışırlarken kendi çocuklarına zaman ayıramıyor insancıklar :)

Ayakta durma,bir iki adım atma,popo üzeri yumuşak inişler yapma çalışmaları dışında,zararlı mı yararlı mı,olsun mu olmasın mı tartışmaları süregelen biricik yürütecimizle evi tavaf ediyor,kah elinde mutfaktan kaptığı kaşık,kah kumanda ile şekilde görüldüğü gibi odaların kapısından kafa itinayla uzatılıp içerideki olası hareketlilik kontrol ediliyor.

Bende ilk yaş partisi heyecanları...ne süprizler hazırlıyorum aman neler...Canım Rapunsel ile pasta ve kurabiye detaylarını netleştirdik ,ben bir de ilk cupcake denemi yapacağım ki sormayın,sonucu beraberce göreceğiz artık.Doğumgünü 22 Ocak ama ,şenlikler Cumartesi olması sebebi ile 23 Ocak için planlanıyor ...

İstediklerini ve istemediklerini iyice anlatabiliyor artık,parmak havaya 'ıhh ıhh'

Yemek konusunda zorlu bir sınavdan geçiyoruz,eskiden vitaminli diye kastırdığım tatsız sebze çorbalarının yüzüne bakmadığı gibi iyiden iyiye damak zevki oluştu.

Zaten uzun bir süredir biz ne yersek ona da veriyorduk ama artık daha çok ve daha az sevdikleri çok belirgin.Epey nazlı oldu ,ama yemek konusunda teklif var israr yok...

Sabahları işe gitmek zorlaştı,anneanneyi, gördüğünde bana bir sarılması var ki...

Her sabah anlatıyorum,anne işe gidecek,akşam geri gelecek diye,anlıyor mu bilmem ama benim kalbim de aklım da onda kalıyor...

Ah küçük ,şarkık yanaklı Japon bak bir sene bile olmadan bana neler ettin..

Ne iyi ettin de ettin...