20 Aralık 2009 Pazar

Tam Pansiyon




Öncelikle iyileştik nihayet...
Ne zor derdini bile anlatamayan bir miniciğin hasta olması,canının yandığını görmek ama çok da bişi yapamamak.
Çocuk bu böyle böyle büyüyecek diyorum hep ama gel de bana sor,onu azıcık bile keyifsiz gördükçe ne hale geliyorum.
Çok şükür geçiyor,başka dert vermesin ...
Çocuklar hasta olmasın hiç...

Altı aylık olacak mı acaba diye beklerken ,bir ay sonra ilk yılını geride bırakacak bizimki...
Şimdiden nasıl heyecan...nasıl heyacan bende

Evlenirken bile bu kadar kafa yormadım düğün detaylarına

Daha bir koca ay var ve ben neleri hazırlayacağımı,nasıl bir parti olacağını düşünüp duruyorum
Blog annelerinin dedikleri kadar varmış,Rapunsel dünya tatlısı bir insan.Yaptığı pastaları gördükçe ,Japon'nun pastası da kesin onun hünerli ellerinden çıkmalı diyordum.

Geçen gün dayanamadım mail yolladım.Öyle sıcak kanlı ve işini öyle severek yapıyor ki,hemen bana geri döndü,fikirler verdi sağolsun.
Derler ya ilk doğumgünü çocuklar için değil ,anneleri içindir diye,doğru doğru ...
Bu arada evimiz bir dolup bir boşalıyor...
Altı haftadır düzenli olarak her hafta değişen yatılı misafirlerimiz var.
Bizimki o kadar mutlu ki kalabalıktan,kucaktan kucağa gezmelerden herkes el etek çekince ne yapacağız bilemiyorum.
Biz de alıştık aslına bakarsanız,ev kalabalık olunca Japon la ilgilenen çok oluyor,azıcık da olsa rahat ediyoruz .
Bugün herkes dağılıyor,ne yapsam arayıp birilerini daha mı çağırsam tam pansiyon acaba ?




2 yorum:

Adsız dedi ki...

bayiliyorlar degil mi kalabaliga.
vay be 1 yas!!! aman tanrim. cok guzelolmasini dilerim kutlamanin,
rapu harika bi insandir gercekten.
optuk

Seren dedi ki...

Kiraz'cım ben normalde misafir gelince eli ayağı birbirine dolaşan bir tipim,ama Japon öyle mutlu oluyor ki...bol bol gelsinler istiyorum.Öpüyoruz kocaman,siz de gelin misafircilik oynayalım :)